Κύριλλος Γ΄
| Κύριλλος Γ΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1675 Κύπρος |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μητροπολίτης |
Ο Κύριλλος Γ΄ (ο επονομαζόμενος «Σπανός») διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δυο μικρά χρονικά διαστήματα, το 1652 και το 1654.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγόταν κατ' άλλους από την Ξάνθη[1], κατ' άλλους από τη Ρούμελη[2]. Διετέλεσε αρχικά Μητροπολίτης Κορίνθου, καθαιρέθηκε όμως από τον Πατριάρχη Κύριλλο Β΄[α]. Ακολούθως απέσπασε με τη βία τη Μητρόπολη Φιλιππουπόλεως και κατόπιν τη Μητρόπολη Τυρνόβου, ενώ επιχείρησε να καταλάβει και την Μητρόπολη Χαλκηδόνος[4][β]. Ήταν εριστικός, συνωμοτικός και ραδιούργος και προκαλούσε συνεχώς προβλήματα, τόσο στις Μητροπόλεις όπου πήγαινε, όσο και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Έγινε Πατριάρχης για πρώτη φορά τον Μάιο του 1652, καθαιρέθηκε όμως τον Ιανουάριο του 1653 λόγω παρανομιών που διέπραξε[5]. Τον Μάρτιο του 1654 άρπαξε εκ νέου τον θρόνο και έμεινε σε αυτόν δεκατέσσερις ημέρες[6]. Και τις δύο φορές έγινε Πατριάρχης αυθαίρετα, με χρήματα[γ] και δολοπλοκίες. Και οι δύο φορές ήταν σύντομες και κατά τη διάρκειά τους ούτε συνήλθε Σύνοδος ούτε πάρθηκε καμία απόφαση. Και τις δυο φορές καθαιρέθηκε στην τάξη των μοναχών[8] και εξορίστηκε στην Κύπρο[9]. Η οικονομική ζημιά που προκάλεσε στο Πατριαρχείο επιχειρήθηκε να διορθωθεί από τον διάδοχό του, Παΐσιο μέσω έκτακτης εισφοράς ενός χρυσού φλουριού από κάθε ιερέα[10].
Υποσημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (...) χρηματίσας πρῶτον μητροπολίτης Κορίνθου, οὐ πολύ το ἐν μέσῳ καί βορβόρῳ τῶν παθῶν ἐμπαγείς, καθαιρέσει νομίμῳ καθυπεβλήθη παρά τῆς Ἐκκλησίας, πατριαρχεύοντος τοῦ μακαρίτου γέροντος κυρ-Κυρίλλου[3] (...)
- ↑ (...) καί μάλιστα τῆς δυστυχοῦς ἐπιβασίας κατά τοῦ ἐν μακαρίᾳ τῇ μνήμῃ μητροπολίτου Χαλκηδόνος κυρ-Παχωμίου εἰσπηδήσας[3] (...)
- ↑ (...) Κύριλλος δέ αὖθίς τε πολλῇ βίᾳ χρυσίου τόν θρόνον πάλιν ἥρπασε[7] (...)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 579.
- ↑ Γριτσόπουλος 1958, σελ. 417.
- ↑ 3,0 3,1 Γριτσόπουλος 1958, σελ. 408.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 580.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελίδες 318-319.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 582.
- ↑ Γριτσόπουλος 1958, σελ. 410.
- ↑ Γριτσόπουλος 1958, σελ. 407.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 583.
- ↑ Γριτσόπουλος 1958, σελ. 413-414.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Γριτσόπουλος, Τάσος (1958). «Κύριλλος Γ΄ Σπανός, ο επιβάτης του Οικουμενικού Θρόνου». Θεολογία ΚΘ´ (2). http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/material/1958_2_7_gritsopoulos2.pdf. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2022.
- Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ. (1987). Η Νομική Συναγωγή Του Δοσιθέου. Μία Πηγή Και Ένα Τεκμήριο. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.
.svg)