Μάχη του Μαρτίνου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μάχη του Μαρτίνου | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνική Επανάσταση του 1821 | |||
 Μνημείο στην πλατεία του Μαρτίνου | |||
| Χρονολογία | 29 Ιανουαρίου 1829 | ||
| Τόπος | Μαρτίνο Φθιώτιδας | ||
| Έκβαση | Ήττα των Τούρκων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
Η Μάχη του Μαρτίνου ήταν ένα από τα τελευταία πολεμικά επεισόδια της Επανάστασης του 1821.
Το ιστορικό της μάχης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μαυροβουνιώτης μαθαίνοντας ότι ο Μαχμούτ ετοίμαζε επίθεση[ασαφές] οχυρώθηκε και έστειλε 200 άνδρες για να κατασκοπεύσουν τον εχθρό. Διέταξε μεν τον πρώτο πεντακοσίαρχο Τριαντάφυλλο Τσουρά να καταλάβει τα σπίτια γύρω από το χωριό, ο δε δεύτερος Ιωάννης Κλίμακας το κέντρο, και αυτός με 100 καβαλάρηδες περιέβλεπε τα οχυρώματα. Το πρωί της 29ης Ιανουαρίου 1829 φάνηκε ο Μαχμούτ πασάς ηγούμενος το ιππικό του. Το πεζικό ακολουθούσε. Όταν έφτασαν στα οχυρώματα όρμησαν και προχώρησαν μέχρι τα μέσα σπίτια του χωριού. Έγινε γερή μάχη. Οι εχθροί μάχονταν γενναία, και μετά από δύο ώρες περίπου υποχώρησαν λόγω των πυρών των Ελλήνων που έριχναν από τα οχυρά τους. Οι Έλληνες, βλέποντας τον εχθρό κλονισμένο όρμησαν και τους έτρεψαν σε φυγή σκοτώνοντας περί τους 250 και τραυματίζοντας περισσότερους. Σταμάτησαν όμως την καταδίωξη, διότι ξαφνικά έπιασε καταιγίδα και σηκώθηκε παγερός άνεμος. Από τους Έλληνες τραυματίστηκαν μόνο τρεις. Κατέλαβαν δε πολλά λάφυρα, φορτηγά ζώα, χρήματα, τρεις σημαίες.
Στην μάχη διέπρεψαν όλοι οι αξιωματικοί, και ο Βάσσος που φάνηκε παντού στη μάχη εμψυχώνοντας τους αγωνιστές και εφορμώντας ακράτητος κατά των εχθρών.
Ο Μαχμούτ κατατροπώθηκε και έφυγε στις 10 Φεβρουαρίου 1829 στη Λαμία. Ο δε Ομέρ πασάς μαθαίνοντας την ήττα του Μαχμούτ έφυγε και αυτός αφήνοντας φρουρά στην Θήβα.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεώργιος Π. Κρέμος (1839-1926) (1890). Νεωτάτη Γενική Ιστορία. Εν Αθήναις: Παρά τω εκδότη Σ. Κ. Βλαστώ. σελίδες 943-944. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2012.