Πολιορκία της Λιβαδειάς
| Πολιορκία της Λιβαδειάς | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνική Επανάσταση του 1821 | |||
 Ο Διάκος και ο Μπούσγος συγκεντρώνουν πολεμιστές | |||
| Χρονολογία | 30 Μαρτίου - 4 Απριλίου 1821 | ||
| Τόπος | Λιβαδειά | ||
| Έκβαση | παράδοση των Τούρκων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
Η πολιορκία της Λιβαδειάς ήταν πολεμική συμπλοκή της επανάστασης του 1821.[1]
Η εξέλιξη των γεγονότων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την εξέγερση στο Λιδορίκι και Μαλανδρίνο, ύψωσε την σημαία της επαναστάσεως η Λιβαδειά με οπλαρχηγούς τον Αθανάσιο Διάκο και τον Βασίλη Μπούσγο. Αυτοί έχοντας 100 συντρόφους των και στρατολόγησαν πολλούς άλλους από την Αράχωβα και από άλλα χωριά της επαρχίας και κατέλαβαν νύχτα τις θέσεις του Ζαγαρά και του Προφήτη Ηλία επάνω από την πόλη της Λιβαδειάς. Από εκεί έστειλαν και απόκλεισε τις διόδους των Τούρκων, και αφού συνεννοήθηκαν με τους προεστούς της πόλης και τους συμφιλίωσαν, μπήκαν στην πόλη με την σημαία της ελευθερίας στις 30 Μαρτίου. Οι Τούρκοι βλέποντας την ένοπλη εισβολή των Ελλήνων κλείστηκαν στα ισχυρότερα σπίτια. Στις 31 Μαρτίου έγινε μάχη που διάρκεσε πέντε ημέρες. Ο Ρούκης και άλλοι ανέβηκαν νύχτα στο φρούριο για να το κυριεύσουν, αποκρούστηκαν όμως από τους Τούρκους που τους αντιλήφθηκαν. Τελικά οι πολιορκημένοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν από έλλειψη τροφίμων και νερού, και κατέθεσαν τα όπλα.[1]
Ο Αθανάσιος Διάκος μάζεψε τα λάφυρα και τα παρέδωσε στους προκρίτους για να αγοράσουν τρόφιμα και πολεμοφόδια του στρατού. Ο ίδιος ξεκίνησε με 600 άνδρες προς την Βοδωνίτσα και τις Θερμοπύλες, διότι υπήρχε η φήμη ότι μαζεύονταν τα εχθρικά στρατεύματα.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Σπυρίδων Τρικούπης: Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, Τόμος Α΄, σελ. 172-173