1,1-διφθοραιθένιο

1,1-διφθοραιθένιο
Γενικά
Όνομα IUPAC	1,1-διφθοραιθένιο
Άλλες ονομασίες	Διφθορο-1,1-αιθυλένιο Βινυλιδενοδιφθορίδιο Βινυλιδενοφθορίδιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C3H6F2
Μοριακή μάζα	64,03 amu
Σύντομος συντακτικός τύπος	CH2=CF2
Συντομογραφίες	VDF, R-1132a, Halocarbon 1132 A, Freon 1132A
Αριθμός CAS	75-38-7
SMILES	C=C(F)F
InChI	1S/C2H2F2/c1-2(3)4/h1H2
ChemSpider ID	13836545
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης	1 1,2-διφθοραιθένιο
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	−144 °C
Σημείο βρασμού	−84 °C
Πυκνότητα	2,89 kg/m³ (αέριο στους 0 °C)
Διαλυτότητα στο νερό	1.122 kg/m³ (υγρό στους −84 °C)
Διαλυτότητα σε άλλους διαλύτες	254 g/m³
Τάση ατμών	3,612 MPa (20 °C)
Εμφάνιση	Άχρωμο αέριο
Χημικές ιδιότητες
Σημείο αυτανάφλεξης	380 °C
Επικινδυνότητα
Φράσεις κινδύνου	12
Φράσεις ασφαλείας	7/9‐16
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

To 1,1-διφθοραιθένιο είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και φθόριο, με χημικό τύπο C₂H₂F₂, αλλά συχνά αποδίδεται με το σύντομο συντακτικό τύπο CH₂=CF₂. Ανήκει στα διαλαλκένια. Το καθαρό 1,1-διφθοραιθένιο, στις «συνηθισμένες συνθήκες», δηλαδή θερμοκρασία 25 °C και πίεση 1 atm, είναι άχρωμο εύφλεκτο αέριο, με μια αιθέρια οσμή. Με βάση το χημικό τύπο του έχει ένα (1) μόνο ισομερές θέσης, το 1,2-διφθοραιθένιο. Η παγκόσμια ετήσια παραγωγή του το 1999 ήταν περίπου 33.000 μετρικοί τόννοι. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή φθοροπολυμερών, όπως το πολυβινυλιδενοφθορίδιο.

Πηγές

• Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
• Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
• SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
• Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα 1,1-Difluoroethene στο Wikimedia Commons