Grumman F7F Tigercat
| Grumman F7F Tigercat | |
|---|---|
 Το F7F | |
| Τύπος | βαρύ / νυχτερινό μαχητικό |
| Κατασκευαστής | Grumman |
| Χώρα προέλευσης | ΗΠΑ |
| Κύριος χειριστής | Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ |
| Παραγωγή | 1943–1946 |
| Αναπτύχθηκε από | Grumman XP-65 |
| Εξελίχθηκε σε | Grumman XTSF |
Το Grumman F7F Tigercat είναι το πρώτο δικινητήριο βαρύ μαχητικό που εντάχθηκε στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Σχεδιάστηκε για να επιχειρεί με τα μεγάλα αεροπλανοφόρα νέας γενιάς κλάσης Midway. Τα Tigercat μπήκαν σε υπηρεσία με τους Πεζοναύτες πριν την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά δεν συμμετείχαν στις εχθροπραξίες μέχρι το τέλος της σύρραξης. Τα περισσότερα F7F χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από αεροδρόμια στην ξηρά σαν αεροσκάφη εγγύς υποστήριξης ή νυχτερινά μαχητικά. Τελικά μόνο τα F7F-4N, που παρήχθησαν σε πολύ μικρούς αριθμούς, αξιοποιήθηκαν με τα αεροπλανοφόρα. Τα Tigercat συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στα πρώτα στάδια του Πολέμου της Κορέας.
Σχεδίαση και ανάπτυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βασισμένη στο πρωτότυπο XP-50 η κατασκευάστρια Grumman ανέπτυξε το XP-65, ένα αεροσκάφος "συνοδείας κομβόι". Το 1943 τερματίστηκε η ανάπτυξη του XP-65 προκειμένου να ξεκινήσουν οι εργασίες για το σχέδιο που τελικά εξελίχθηκε στο Tigercat.[1] Το συμβόλαιο για την δημιουργία του XF7F-1 υπεγράφη στις 30 Ιουνίου 1941. Η Grumman ήθελε να κατασκευάσει ένα αεροσκάφος που θα είχε καλύτερες επιδόσεις και θα ήταν βαρύτερα οπλισμένο από όλα τα υπάρχοντα μαχητικά και θα μπορούσε ακόμη να χρησιμοποιηθεί σε ρόλο εγγύς υποστήριξης.[2] Ο οπλισμός, που ήταν πολύ ισχυρός, αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 20 mm και τέσσερα πολυβόλα των 12.7 mm. Το αεροσκάφος μπορούσε επίσης να μεταφέρει βόμβες και τορπίλες. Το Tigercat ήταν ένα από τα ταχύτερα μαχητικά της εποχής του, με μέγιστη ταχύτητα που ξεπερνούσε αυτή του βασικού τότε μονοκινητήριου μαχητικού του Ναυτικού, του F6F, κατά 71 mph στο επίπεδο της θάλασσας.[3]
Οι ισχυροί κινητήρες και ο βαρύς οπλισμός είχαν σαν συνέπεια την αύξηση του βάρους και της ταχύτητας προσγείωσης. Το αεροσκάφος τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε με τα αεροπλανοφόρα γιατί παρουσίαζε προβλήματα κατευθυντικής ευστάθειας, όταν δούλευε μόνο ο ένας κινητήρας, καθώς και προβλήματα με τον γάντζο αγκίστρωσης του κατά την προσνήωση.[4] Τα πρώτα αεροσκάφη παραγωγής χρησιμοποιήθηκαν από βάσεις στην ξηρά με το Σώμα των Πεζοναυτών ή σαν νυχτερινά μαχητικά, εξοπλισμένα με το ραντάρ APS-6.[5] Τα πρώτα F7F νυχτερινής δίωξης ήταν μονοθέσια, της έκδοσης F7F-1N, όμως σύντομα αναπτύχθηκε το διθέσιο F7F-2N στο οποίο επέβαινε και χειριστής ραντάρ.
Ακολούθησε το F7F-3 το οποίο είχε τις διορθώσεις που απαιτούνταν για να επιχειρεί από τα αεροπλανοφόρα. Ξεκίνησαν οι δοκιμές επί του αεροπλανοφόρου Shangri-La, όμως μετά από ατύχημα που συνέβη κατά την προσνήωση (δομική αστοχία της πτέρυγας) ούτε αυτή η έκδοση έγινε δεκτή για χρήση στα αεροπλανοφόρα. Το F7F-3 παρήχθη σαν ημερήσιο μαχητικό, σαν νυχτερινό μαχητικό και σαν αναγνωριστικό.[6]
Η τελική έκδοση ήταν το F7F-4N που έγινε δεκτό για χρήση τα αεροπλανοφόρα, αλλά παρήχθησαν μόνο δώδεκα μονάδες.[6]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σμηναρχία VMF(N)-513 των Πεζοναυτών, που ήταν εξοπλισμένη με F7F-3N, συμμετείχε στις πρώτες φάσεις του Πολέμου της Κορέας. Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων τα Tigercat κατέρριψαν δύο πεπαλαιωμένα διπλάνα Polikarpov Po-2.[7] Αυτή ήταν η μοναδική εμπλοκή του τύπου σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Πολλά F7F-2N μετασκευάστηκαν ώστε να ελέγχουν κατευθυνόμενους εκπαιδευτικούς στόχους. Το 1945 αξιολογήθηκαν δύο Tigercat από το Βασιλικό Ναυτικό, όμως τελικά προτιμήθηκε το εγχώριας κατασκευής de Havilland Hornet.[8]
Εκδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-531.jpeg)
- XP-65
- Πρωτότυπο.
- XF7F-1
- Πρωτότυπο του Tigercat.
- F7F-1 Tigercat
- Πρώτη έκδοση παραγωγής, με δύο αστεροειδείς κινητήρες Pratt & Whitney R-2800-22W.
- F7F-1N Tigercat
- Μονοθέσιο νυχτερινό μαχητικό, εξοπλισμένο με το ραντάρ APS-6.
- XF7F-2N
- Πρωτότυπο του νυχτερινού μαχητικού F7F-2N.
- F7F-2N Tigercat
- Διθέσιο νυχτερινό μαχητικό.
- F7F-2D
- Αεροσκάφη ελέγχου ιπτάμενων στόχων. Μετασκευές F7F-2N.
- F7F-3 Tigercat
- Μονοθέσιο μαχητικό-βομβαρδιστικό, με δύο αστεροειδείς κινητήρες Pratt & Whitney R-2800-34W.
- F7F-3N Tigercat
- Διθέσιο νυχτερινό μαχητικό.
- F7F-3E Tigercat
- F7F-3 μετασκευασμένα σε αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου.
- F7F-3P Tigercat
- F7F-3 μετασκευασμένα σε αναγνωριστικά.
- F7F-4N Tigercat
- Διθέσιο νυχτερινό μαχητικό που επιχειρούσε από αεροπλανοφόρα.
Χρήστες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σωζόμενα αεροσκάφη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1949, τα F7F μεταφέρονταν στην περιοχή αποθήκευσης αεροσκαφών του Ναυτικού στον Αεροναύσταθμο του Litchfield Park στην Αριζόνα. Τα περισσότερα καταστράφηκαν αργότερα όμως κάποια διασώθηκαν και πωλήθηκαν. Επίσης μερικά F7F μετασκευάστηκαν σε αεροσκάφη αεροπυρόσβεσης.
- Αεροσκάφη σε πτητική κατάσταση
- F7F-3
- 80375 - Tigercat N379AK LLC στο Bellevue, Ουάσινγκτον.[9]
- 80390 - Lewis Air Legends στο Σαν Αντόνιο, Τέξας.[10][11]
- 80411 - Palm Springs Air Museum στο Palm Springs, Καλιφόρνια.[12][13]
- 80425 - Avstar Inc. στο Σιάτλ, Ουάσινγκτον.[14]
- 80483 - Historic Flight Foundation, Mukilteo, Ουάσινγκτον.[15][16]
- 80503 - Lewis Air Legends στο Σαν Αντόνιο, Τέξας.[17][18]
- 80532 - Merle Maine Enterprises στο Οντάριο, Όρεγκον.[19]
- Εκθεσιακά αεροσκάφη
- F7F-3
- 80373 - National Naval Aviation Museum , NAS Pensacola, Φλόριντα.[20]
- 80382 - Planes of Fame Museum στο Chino, Καλιφόρνια.[21]
- 80410 - Pima Air & Space Museum, Τουσόν, Αριζόνα.[22]
- Σε φάση αποκατάστασης/συντήρησης
- F7F-3
- 80374 - συντηρείται για να έρθει σε πτητική κατάσταση από την Pissed Away N7629C LCC στο Bellevue, Ουάσινγκτον.[23]
- 80404 - σε αποθήκευση στο Fantasy of Flight, Polk City, Φλόριντα.[24]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του F7F
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόμοια αεροσκάφη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατάλογοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Dorr and Donald 1990, p. 119.
- ↑ Thruelsen 1976, p. 204.
- ↑ Meyer 2002, p. 51.
- ↑ Meyer 2002, p. 55.
- ↑ Thruelsen 1976, p. 205.
- ↑ 6,0 6,1 Taylor 1969, p. 504.
- ↑ Grossnick and Armstrong 1997
- ↑ Zuk 2004, p. 129.
- ↑ «FAA Registry: N379AK». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry: N700F». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Grumman F7F Tigercat/Bu. 80390». Lewis Air Legends. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry: N207F». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Grumman F7F Tigercat/Bu. 80411». Palm Springs Air Musem. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry: N909TC». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry: N6178C». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Grumman F7F Tigercat/Bu. 80483». Historic Flight Foundation. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry: N747MX». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Grumman F7F Tigercat/Bu. 80503». Lewis Air Legends. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry: N7195C». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «F7F Tigercat». National Naval Aviation Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Flying & Static Aircraft». Planes of Fame Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Grumman F7F Tigercat/Bu. 80410». Pima Air & Space Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «FAA Registry - N7629C». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2014.
- ↑ «FAA Registry - N7626C». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bridgman, Leonard (ed.). “The Grumman Tigercat.” Jane’s Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946. ISBN 1-85170-493-0.
- Carlson, Ted. "Semper Fi Tigercat". Flight Journal, Volume 13, Issue 2, April 2008.
- Carr, Orrin I. "Fire 'Cat!" Air Classics, Vol. 12, No. 9, Sept. 1976. Canoga Park, CA: Challenge Publications, pp. 38–47.
- Dorr, Robert F. and David Donald. Fighters of the United States Air Force. London: Temple, 1990. ISBN 0-600-55094-X.
- Gault, Owen. "Grumman's Tiger Twins: The Skyrocket & Tigercat". Air Classics, Vol. 9, No. 8, Aug. 1973. Canoga Park, CA: Challenge Publications, pp. 22–27.
- Green, William. "Grumman F7F-1 - F7F-3 Tigercat". War Planes of the Second World War, Volume Four: Fighters London: Macdonald & Co.(Publishers) Ltd., 1961, pp. 106–108. ISBN 0-356-01448-7.
- Green, William and Gordon Swanborough. "Grumman F7F Tigercat". WW2 Fact Files: US Navy and Marine Corps Fighters. London: Macdonald and Jane's Publishers Ltd., 1976, pp. 57–61. ISBN 0-356-08222-9.
- Grossnick, Roy A. and William J. Armstrong. United States Naval Aviation: 1910–1995. Annapolis, MA: Naval Historical Center, 1997. ISBN 0-16-049124-X.
- Legg, David. "Tigercat on camera." Aircraft Illustrated, Volume 24, no. 1, January 1991.
- Meyer, Corwin ("Corky") H. "F7F Tigercat: The Untold Story". Flight Journal, August 2002. Ridgefield, CT: AirAge Publications. pp. 48–56, 58.
- Morgan, Eric B. "Grumman F7F Tigercat F.7/30". Twentyfirst Profile, Volume 1, No. 11. New Milton, Hants, UK: 21st Profile Ltd. ISSN 0961-8120.
- Morgan, Eric B. "The Grumman Twins". Twentyfirst Profile, Volume 2, No. 15. New Milton, Hants, UK: 21st Profile Ltd. ISSN 0961-8120.
- O'Leary, Michael. "Tigercat Restoration". Air Classics, Vol. 38, No. 11, Nov. 2002. Canoga Park, CA: Challenge Publications.
- O'Leary, Michael. United States Naval Fighters of World War II in Action. Poole, Dorset, UK: Blandford Press, 1980. ISBN 0-7137-0956-1.
- Taylor, John W.R. "Grumman F7F Tigercat". Combat Aircraft of the World from 1909 to the Present. New York: G.P. Putnam's Sons, 1969. ISBN 0-425-03633-2.
- Thruelsen, Richard. The Grumman Story. New York: Praeger Publishers, Inc., 1976. ISBN 0-275-54260-2.
- Zuk, Bill. Janusz Zurakowski: Legends in the Sky. St. Catharine's, Ontario: Vanwell, 2004. ISBN 1-55125-083-7.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
