Αρσολάνιο
| Αρσολάνιο | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | Αρσολάνιο | ||
| Άλλες ονομασίες | Αρσακυκλοπεντάνιο 1,4-επαρσαβουτάνιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | C4H9As | ||
| Μοριακή μάζα | 131,02792 amu[1] | ||
| SMILES | C1CC[AsH]C1[2] | ||
| InChI | 1S/C4H9As/c1-2-4-5-3-1/h5H,1-4H2 | ||
| PubChem CID | 6857594 | ||
| ChemSpider ID | 20152988 | ||
| Δομή | |||
| Ισομέρεια | |||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο βρασμού | 122,6 ± 7,0 °C | ||
| Τάση ατμών | 16,7 ± 0,2 mmHg | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
12,7 ± 12,3 °C | ||
| Επικινδυνότητα | |||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Το αρσολάνιο[3] (αγγλικά arsolane) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και αρσενικό, με μοριακό τύπο C4H9As. Είναι μια ετεροκυκλική αρσίνη. Το μόριό του αποτελείται από έναν πενταμελή δακτύλιο, με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα και ένα (1) άτομο αρσενικού, στα οποία συνδέονται, επίσης, συνολικά εννέα (9) άτομα υδρογόνου. Εκτός από τη «μητρική» ένωση, ο όρος αρσολάνιο μπορεί, επίσης, να αναφέρεται (γενικότερα) σε μια σειρά «θυγατρικών» ή «υποκατεστημένων» παραγώγων ενώσεων, αρκεί να περιέχουν έναν (τουλάχιστον) αρσολανικό δακτύλιο, δηλαδή πενταμελή δακτύλιο με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα, ένα (1) άτομο αρσενικού και κανένα διπλό δεσμό.
Πηγές πληροφόρησης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παπαγεωργίου, Β.Π., Εφαρμοσμένη Οργανική Χημεία, Εκδόσεις «Παρατηρητής», Θεσσαλονίκη 2005, ISBN 960-260-342-7
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
- Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά», Β΄ Έκδοση, Θεσσαλονίκη 1991
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Διαδικτυακοί τόποι που αναφέρονται στις «Αναφορές και παρατηρήσεις».
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Διαδικτυακός τόπος PubChem
- ↑ Διαδικτυακός τόπος ChemSpider
- ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.