Η αποχώρηση του Τσώσερ
 Οι προσκυνητές του Καντέρμπερυ, πίνακας του Πωλ Χάρντυ | |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
|---|---|
| δεδομένα () | |
Η αποχώρηση του Τσώσερ (αγγλικός τίτλος:Chaucer's Retraction) ή Η ανάκληση του Τσώσερ είναι το τελευταίο τμήμα από τις Ιστορίες του Καντέρμπερυ (1387-1400) του Τζέφρυ Τσώσερ. Το σύντομο κείμενο είναι γραμμένο ως απολογία, όπου ο συγγραφέας ζητά συγχώρεση για τα χυδαία και προσβλητικά τμήματα των Ιστοριών και άλλων προηγούμενων έργων του και ζητά άφεση για τις αμαρτίες του.[1]
Για τους ιστορικούς της λογοτεχνίας η αμφιβολία παραμένει, αν η αποκήρυξη των πιο κοσμικών έργων του θα έπρεπε να εκληφθεί ως γνήσια ή αν συνεχίζει με το ειρωνικό ύφος και το σατιρικό περιεχόμενο των υπόλοιπων Ιστοριών του.[2]
Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συλλογή ιστοριών τελειώνει με μια συγγνώμη από τον συγγραφέα, ο οποίος ζητά τη συγχώρεση του αναγνώστη του για την επιπολαιότητα και τη ματαιοδοξία του έργου του. Ο Τσώσερ απεικονίζει τις πιο χυδαίες και ανάξιες πτυχές όχι μόνο των Ιστοριών του Καντέρμπερυ, αλλά και προηγούμενων ποιημάτων του όπως Τρωίλος και Χρυσηίδα, Ο Οίκος της Δόξας, Ο θρύλος των Ωραίων γυναικών, Το βιβλίο της δούκισσας και Η Βουλή των Πτηνών. Ταυτόχρονα, ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε την ευκαιρία να γράψει περισσότερο ευσεβή έργα υψηλότερης ηθικής αξίας, όπως είναι η μετάφρασή του έργου του Βοήθιου De conssolatione philosophiae (Η παρηγορία της Φιλοσοφίας), οι ομιλίες του, οι βίοι των αγίων και το βιβλίο του Λεούν (τώρα χαμένο). Τέλος, ο συγγραφέας ζητά από τους αναγνώστες να προσευχηθούν για τη σωτηρία της ψυχής του.[3]
Σχόλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τελική απολογία που ολοκληρώνει το αριστούργημα του Τσώσερ έχει γίνει εδώ και καιρό αντικείμενο συζήτησης από κριτικούς λογοτεχνίας, οι οποίοι έχουν δώσει διαφορετικές και συχνά αντίθετες ερμηνείες. Έτσι, δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για ειλικρινείς δηλώσεις μεταμέλειας από την πλευρά του Τσώσερ, για συνέχεια του θέματος της μετάνοιας μετά την Ιστορία του πάστορα ή απλώς για έναν τρόπο διαφήμισης των υπόλοιπων έργων του: πράγματι, στις τελευταίες γραμμές του σύντομου κειμένου ο συγγραφέας παραθέτει τα σημαντικότερα έργα της λογοτεχνικής του παραγωγής, διακρίνοντας το ιερό από το βέβηλο και προσφέροντας ουσιαστικά στον αναγνώστη του τη δυνατότητα να επιλέξει άλλα αναγνώσματά του σύμφωνα με το δικό του γούστο.[4]
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα η αποκήρυξη του Τσώσερ να ήταν αποτέλεσμα μετάνοιας αργά στη ζωή του και όχι κάτι που γράφτηκε μαζί με τις υπόλοιπες Ιστορίες, αλλά ένα κείμενο που προστέθηκε στο τέλος της συλλογής διηγημάτων από εκδότες μετά τον θάνατο του συγγραφέα.[5]
Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Δημοσθένης Κορδοπάτης, εκδ. Μελάνι, 2014 [6]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Γιώργος Χαλβατζόγλου, εκδ. Νησίδες, 2018 [7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «cliffsnotes.com/literature/c/the-canterbury-tales/summary-and-analysis/chaucers-retraction».
- ↑ . «sparknotes.com/lit/the-canterbury-tales/what-does-the-ending-mean/».
- ↑ . «chaucer.fas.harvard.edu/pages/chaucers-retraction».
- ↑ . «public.wsu.edu/~delahoyd/chaucer/Retr».
- ↑ . «opencanterburytales/Religious Debate and Polemic in the Retraction».
- ↑ . «biblionet.gr/chaucer-geoffrey-oi-istories-tou-kantermperu».
- ↑ . «politeianet.gr/books/chaucer-geoffrey-nisides-oi-istories-tou-kantermperu-2».