Η ιστορία της δεύτερης μοναχής
 Η δεύτερη μοναχή όπως παρουσιάζεται σε εικονογραφημένο χειρόγραφο των αρχών του 15ου αιώνα | |
| Γλώσσα | Μέση αγγλική γλώσσα |
|---|---|
| Μορφή | ποίημα |
| Θέμα | Αγία Καικιλία |
| Προηγούμενο | Η ιστορία του ιερέα της μοναχής |
| Επόμενο | Η ιστορία του υπηρέτη του παπά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ιστορία της δεύτερης μοναχής (αγγλικός τίτλος:The Second Nun's Tale) είναι μια από τις 24 ιστορίες που διηγούνται οι προσκυνητές στις Ιστορίες του Καντέρμπερυ (1387-1400) του Τζέφρυ Τσώσερ. Δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί η ακριβής θέση της ιστορίας, δεδομένου του κατακερματισμένου των αρχικών χειρογράφων, αλλά είναι βέβαιο ότι τοποθετήθηκε πριν από την Ιστορία του υπηρέτη του παπά, όπως μαρτυρούν όλα τα σωζόμενα χειρόγραφα. Η ιστορία αφηγείται τη ζωή και το μαρτύριο της Αγίας Καικιλίας.[1]
Αυτή η θρησκευτική ιστορία σηματοδοτεί την αλλαγή του Τσώσερ στον τόνο και το ποιητικό ύφος. Προέρχεται από τη συλλογή βίων αγίων Legenda aurea (Χρυσό Αγιολόγιο) του 13ου αιώνα του Ιάκωβου του Βαραγινού.[2]
Σύμφωνα με μελετητές, η ιστορία πιθανότατα γράφτηκε για άλλη περίσταση και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή σε μεταγενέστερο χρόνο. Στη γραμμή 62, μάλιστα, η αφηγήτρια αναφέρεται στον εαυτό της ως «ανάξιο γιο της Εύας», ένα λάθος που θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι η ιστορία είχε αρχικά άνδρα αφηγητή.[3]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Ρώμη, μια κόρη αρχοντικής οικογένειας με το όνομα Καικιλία, πολύ αφοσιωμένη στην Παναγία, προσεύχεται στον Θεό να διατηρήσει την παρθενία της ακόμη και όταν φτάνει η ημέρα του γάμου της με τον αρραβωνιαστικό της Βαλεριανό. Κατά τη διάρκεια της νύχτας του γάμου τους, η Καικιλία πείθει τον άνδρα της να εγκαταλείψει την ολοκλήρωση του γάμου, επειδή η παρθενία της προστατεύεται από έναν άγγελο Κυρίου που θα τον σκότωνε αμέσως αν προσπαθούσε να την αγγίξει. Ο Βαλεριανός είναι δύσπιστος και θέλει να δει τον άγγελο, οπότε του απαντά ότι για να το κάνει πρέπει να βαδίσει στην Αππία Οδό και να βαφτιστεί από τον Πάπα Ουρβανό. Μετά τη βάπτιση, ο Βαλεριανός επιστρέφει στο σπίτι και βλέπει τον άγγελο, ο οποίος δίνει σε αυτόν και στη Καικιλία δύο στεφάνια με τριαντάφυλλα και κρίνους που προέρχονται από τον Παράδεισο, με εντολή να τα φυλάξουν διατηρώντας το σώμα και το πνεύμα τους καθαρά. Ο Βαλεριανός προτρέπει τον αδερφό του Τιβούρτιο να ασπαστεί τον Χριστιανισμό, για να βρεθεί και αυτός υπό την προστασία του αγγέλου. Ο Τιβούρτιος βαφτίστηκε επίσης από τον Πάπα Ουρβανό και τον επισκέφθηκε ο άγγελος. [4]
Ο Χριστιανισμός ήταν έγκλημα εκείνη την εποχή και όταν τα νέα φθάνουν στον Ρωμαίο έπαρχο Αλμάτιο, δίνει εντολή να οδηγηθούν οι τρεις Χριστιανοί μπροστά στο βωμό του Δία και να αποκεφαλιστούν αν αρνηθούν να κάνουν θυσίες στην ειδωλολατρική θεότητα. Ο εκατόνταρχος Μάξιμος συγκινείται από τη μοίρα που περιμένει τους τρεις νέους και η Καικιλία τον πείθει να τους πάει στο σπίτι της, όπου τον βαφτίζει. Η Καικιλία λέει στον σύζυγό της και στον αδελφό του ότι μπορούν να θυσιάσουν στον Δία αν θέλουν να σωθούν. Οι δυο τους αρνούνται και υφίστανται το μαρτύριο μαζί με τον Μάξιμο. Μετά την ταφή των τριών ανδρών, η Καικιλία συλλαμβάνεται από άλλους στρατιώτες που έστειλε ο Αλμάχιος, αλλά η παρθένος τους προσηλυτίζει επίσης. Έξαλλος, ο έπαρχος στέλνει τρίτη εντολή σύλληψης και η Καικιλία φέρεται μπροστά του για ανάκριση. Η νεαρή δηλώνει ότι δεν φοβάται τη δύναμή του και δεν θα θυσιάσει στον Δία, ούτε θα απαρνηθεί την πίστη της στον Χριστό. Το πείσμα της νεαρής εξοργίζει τον έπαρχο και δίνει εντολή να την κάψουν σε καυτό νερό.[5]
Η Καικιλία ρίχνεται στο νερό που, αν και καίει μια μέρα και μια νύχτα, δεν καίει το σώμα της, που προστατεύεται από τη δύναμη της πίστης της. Ο Αλμάχιος τότε διατάζει έναν στρατιώτη να την αποτελειώσει με το σπαθί του και αυτός τη χτυπά τρεις φορές στο λαιμό: ωστόσο, ούτε η λεπίδα την σκοτώνει και ο νόμος απαγορεύει στον στρατιώτη να χτυπήσει τέταρτο χτύπημα. Έτσι, η Καικιλία παραμένει ζωντανή μόνο μερικώς αποκεφαλισμένη για άλλες τρεις ημέρες, κατά τις οποίες κηρύττει και προσηλυτίζει και άλλους ειδωλολάτρες. Την τέταρτη μέρα πέθανε και ο Πάπας Ουρβανός την έθαψε κρυφά μαζί με τους άλλους μάρτυρες και την ανακήρυξε αγία.[6]
Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Δημοσθένης Κορδοπάτης, εκδ. Μελάνι, 2014 [7]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Γιώργος Χαλβατζόγλου, εκδ. Νησίδες, 2018 [8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «shmoop.com/study-guides/the-second-nuns-tale/».
- ↑ . «britannica.com/topic/The-Second-Nuns-Tale».
- ↑ . «coursehero.com/lit/The-Canterbury-Tales/the-second-nuns-prologue-and-tale-summary/».
- ↑ . «chaucer.fas.harvard.edu/pages/second-nuns-tale».
- ↑ . «cliffsnotes.com/literature/c/the-canterbury-tales/summary-and-analysis/the-second-nuns-prologue-and-tale».
- ↑ . «gradesaver.com/the-canterbury-tales/study-guide/summary-the-second-nuns-tale».
- ↑ . «biblionet.gr/chaucer-geoffrey-oi-istories-tou-kantermperu».
- ↑ . «politeianet.gr/books/chaucer-geoffrey-nisides-oi-istories-tou-kantermperu-2».
|