Η ιστορία του Μελιμπέα
 | |
| Συγγραφέας | Τζόφρι Σώσερ |
|---|---|
| Τίτλος | The Tale of Melibee |
| Μορφή | ποίημα |
| Προηγούμενο | Η ιστορία του σερ Τοπάζ |
| Επόμενο | Η ιστορία του καλόγερου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ιστορία του Μελιμπέα (αγγλικός τίτλος: The Tale of Melibee) είναι μια από τις 24 ιστορίες που διηγούνται οι προσκυνητές στις Ιστορίες του Καντέρμπερυ (1387-1400) του Τζέφρυ Τσώσερ. Μαζί με την Ιστορία του σερ Τοπάζ, είναι τα δύο διηγήματα της συλλογής που αφηγείται ο ίδιος ο Τσώσερ, ο οποίος εμφανίζεται ως χαρακτήρας και εσωτερικός αφηγητής στο δικό του έργο.[1]
Πρόλογος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφού τον διέκοψε ο πανδοχέας, ο Τσώσερ σκέφτεται μια άλλη ιστορία να πει για να διασκεδάσει τους προσκυνητές και να κερδίσει τον διαγωνισμό αφήγησης. Δηλώνει ότι θα αφηγηθεί μια πολύ παιδαγωγική ιστορία με ηθικό δίδαγμα και αρχίζει την ιστορία του Μελιμπέα αλλά προσθέτει κουραστικές σχοινοτενείς συζητήσεις και η ιστορία του καταντά μια βαρετή ηθικολογία. Σύμφωνα με ορισμένους κριτικούς η σαφής πρόθεση του Τσώσερ ήταν να βαρεθεί το κοινό του - προσκυνητές και αναγνώστες - αλλά και να σατιρίσει τα μεσαιωνικά δοκίμια που έβριθαν παραθέσεων και ήταν ανιαρά.[2]
Η ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκμεταλλευόμενοι την απουσία του πλούσιου και ισχυρού Μελιμπέα, τρεις εχθροί του εισέβαλλαν στο σπίτι του, ξυλοκόπησαν τη σύζυγό του λαίδη Προύντενς (Σύνεση) και τραυμάτισαν βαριά την κόρη του Σοφία, στα πόδια, τα χέρια, τα αυτιά, τη μύτη και το στόμα της με τόση βία που την άφησαν μισοπεθαμένη. Μετά την επιστροφή του, ο Μελιμπέα συζητά - εκτενέστατα - με τη γυναίκα του ποια είναι η σωστή αντίδραση στην κακοποίηση που έχει υποστεί και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να εκδικηθεί. Η σύζυγος, όπως υποδηλώνει το όνομά της, συμβουλεύει τη σύνεση και τον ενθαρρύνει να μην επιδιώκει βιαστικά την εκδίκηση των εχθρών του. Αυτός ακολουθεί τη συμβουλή της, αφήνοντας την τιμωρία των εχθρών του στα χέρια της. Η γυναίκα τους συγχωρεί για το έγκλημά τους, στα πρότυπα της χριστιανικής ανοχής και συγχώρεσης. Ο Μελιμπέα συμφωνεί με τα επιχειρήματα της συζύγου του και δίνει χάρη στους εχθρούς του.[3]
Η συζήτηση μεταξύ του Μελιμπέα και της γυναίκας του παίρνει τη μορφή πραγματείας με θέμα την εκδίκηση και την συγχώρεση και γίνεται βαρετή με πολλές παροιμίες και σωρεία αποφθεγμάτων αρχαίων συγγραφέων και περικοπών από τη Βίβλο. Η ιστορία είναι, στην πραγματικότητα, μια συλλογή παραθέσεων με μια υποτυπώδη πλοκή. Ωστόσο, σε αντίθεση με την προηγούμενη Ιστορία του σερ Τοπάζ, ο πανδοχέας φαίνεται πάρα πολύ ικανοποιημένος και εκφράζει μόνο τη λύπη του που η σύζυγός του δεν ήταν εκεί για να την ακούσει, δεδομένου ότι ήταν εριστική και θα είχε πολλά να διδαχθεί από τη λαίδη Προύντενς.[4]
Πηγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιστορία είναι μια αγγλική μετάφραση της ιστορίας του Ρενώ ντε Λουάνς - Γάλλου Δομινικανού μοναχού και μεταφραστή από το Πολινί που δραστηριοποιήθηκε τη δεκαετία του 1330 - Βιβλίο του Μελιμπέα και της Προυντάνς, το οποίο με τη σειρά του ήταν μια ελεύθερη μετάφραση μιας ιστορίας από την ηθική πραγματεία σχετικά με το θέμα της συγχώρεσης Liber consolationis et consilii (Βιβλίο παρηγορίας και συμβουλών, 1246) του Αλμπερτάνο ντα Μπρέσια.[5]
Μεταφράσεις στα ελληνικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Δημοσθένης Κορδοπάτης, εκδ. Μελάνι, 2014 [6]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Γιώργος Χαλβατζόγλου, εκδ. Νησίδες, 2018 [7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «chaucer.fas.harvard.edu/pages/tale-melibee».
- ↑ . «cliffsnotes.com/literature/c/the-canterbury-tales/summary-and-analysis/the-tale-of-melibee».
- ↑ . «britannica.com/topic/The-Tale-of-Melibeus».
- ↑ . «sparknotes.com/lit/the-canterbury-tales/summary/The Tale of Melibee».
- ↑ . «gradesaver.com/the-canterbury-tales/study-guide/summary-chaucers-tale-of-melibee».
- ↑ . «biblionet.gr/chaucer-geoffrey-oi-istories-tou-kantermperu».
- ↑ . «politeianet.gr/books/chaucer-geoffrey-nisides-oi-istories-tou-kantermperu-2».