Τετραμεθυλοσιλάνιο
Τετραμεθυλοσιλάνιο | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
![]() | |
Γενικά | |
Όνομα IUPAC | Τετραμεθυλοσιλάνιο |
Χημικά αναγνωριστικά | |
Χημικός τύπος | C4SiH12 |
Μοριακή μάζα | 88,23 amu |
Σύντομος συντακτικός τύπος |
(CH3)4Si |
Συντομογραφίες | TMS |
Αριθμός CAS | 75-76-3 |
SMILES | C[Si](C)(C)C |
InChI | 1S/C4H12Si/c1-5(2,3)4/h1-4H3 |
Αριθμός EINECS | 200-899-1 |
Αριθμός RTECS | VV5705400 |
Αριθμός UN | 2749 |
PubChem CID | 6396 |
ChemSpider ID | 6156 |
Ισομέρεια | |
Ισομερή θέσης | 8 |
Φυσικές ιδιότητες | |
Σημείο τήξης | −99 °C |
Σημείο βρασμού | 26-28 °C |
Πυκνότητα | 648 kg/m³ |
Εμφάνιση | Άχρωμο υγρό |
Χημικές ιδιότητες | |
Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
-28-(-27)°C |
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το τετραμεθυλοσιλάνιο (αγγλικά TetraMethylSilane, συντομογραφικά TMS) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και πυρίτιο, με μοριακό τύπο C4H12Si, αν και συνήθως παριστάνεται από τον ημισυντακτικό του τύπο, (CH3)4Si, ή ακόμη και πιο συντομογραφικά Me4Si. Είναι οργανοπυριτική ένωση και πιο συγκεκριμένα το απλούστερο τετραοργανοσιλάνιο. Όπως όλα τα (κορεσμένα) σιλάνια, το TMS έχει τετραεδρική μοριακή γεωμετρία ως προς το άτομο πυριτίου του, αλλά και ως προς τα άτομα άνθρακα. Αποτελεί πρόδρομη ένωση για την οργανομεταλλική χημεία, αλλά επίσης χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες ποικίλες εξειδικευμένες εφαρμογές.
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το TMS παράγεται με άμεση αντίδραση ανάμεσα σε χλωρομεθάνιο και (στοιχειακό) πυρίτιο:[1]
Συμπαράγονται επίσης και μεθυλοχλωροσιλάνια, με γενικό τύπο SiClx(CH3)4−x, που συχνά θεωρούνται πιο χρήσιμα.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Elschenbroich, C. (2006). Organometallics. Weinheim: Wiley-VCH. ISBN 978-3-527-29390-2.